Sociocultureel werk in tijden van corona #4: Vormingplus Oost-Brabant
De verkiezingsuitslag van mei 2019 en de daaropvolgende besparingsgolf hakte er bij veel socioculturele werkgevers al stevig in. En toen moest de storm die we COVID-19 noemen nog passeren…
Bij sommige organisaties liggen de activiteiten door corona helemaal stil, voor anderen ligt er net extra werk op de plank. Vanuit hun maatschappelijke rol kan het middenveld hét verschil maken voor mensen, nu nog meer dan anders.
Vanuit ons kot peilden we in week 8 van de lockdown bij 7 lidorganisaties naar hun invulling van het ‘nieuwe normaal’. Verhalen over hoop, veerkracht en opportuniteiten uit onverwachte hoek
Organisatie: Vormingplus Oost-Brabant
Deelsector: sociaal-cultureel volwassenenwerk
Aantal werknemers: 13
Vormingplus Oost-Brabant is een gevestigde waarde in het socioculturele landschap in en rond universiteitsstad Leuven. Als één van de dertien volkshogescholen in Vlaanderen organiseren ze cursussen, lezingen, workshops, uitstappen en educatieve activiteiten rond uiteenlopende thema’s. Vrije tijd die niet vrijblijvend is, want de Vormingplussers van Oost-Brabant zijn ambitieus: via hun werking willen ze bouwen aan een samenleving met minder sociale polarisatie, waar mensen zich bewust zijn van hun privileges én de structurele mechanismes die uitsluiting in stand houden.
Je kent hen misschien van: initiatieven als Maakbaar Leuven en Iedereen Gorilla
Solidariteit, dat is ook tijd geven aan collega’s die alles nu moeilijk gecombineerd krijgen
Liesbeth Provoost - coördinator Vormingplus Oost-Brabant
“De eerste weken in coronatijd waren heftig en chaotisch. Het was een periode waarvan ik me later vooral de paniekvoetbal in onze mailboxen en de tsunami aan online bevragingen zal herinneren, denk ik. We hadden een paar jaar eerder al een regeling rond telewerk uitgedacht. Op dat vlak waren we dus al redelijk goed georganiseerd. Toen we midden maart de deuren van ons kantoor in Heverlee achter ons dicht trokken, riepen we naar elkaar: ‘allez, tot over een week of 3 dan!’. Wisten wij veel…”
Solidariteit in tijd
“Eens iedereen thuis in zijn of haar kot zat, was het voor mij als leidinggevende al snel duidelijk hoe verschillend mensen zijn in de manier waarop ze omgaan met zo’n crisis. Waar sommigen meteen in overdrive gingen, merkte ik bij anderen dat ze meer tijd nodig hadden om zich aan te passen aan dit nieuwe normaal."
"Tijd die ik niet alleen wilde gunnen aan mijn mensen, maar ook aan ons als organisatie. In plaats van meteen in overlevingsmodus te schieten, vond ik het een goed moment om ons te bezinnen over hoe wij ons tot deze crisis konden verhouden. We maakten daarom de keuze om tijdens de paasvakantie onze deuren te sluiten. Aan mijn oudere werknemers deed ik het voorstel om 1 of 2 van hun ADV-dagen af te staan aan jongere collega’s met kinderen. Allemaal gingen ze in op die vraag. Zo kon het ganse team wat afstand nemen, en heeft iedereen nog voldoende vakantiedagen voor de rest van 2020 in het vooruitzicht.”
Handen uit de mouwen!
“Qua activiteiten zijn we niet meteen in een annuleringskramp geschoten. Alle fysieke bijeenkomsten tot en met de zomer hebben we wel moeten schrappen. Waar dat kan, zijn we met de lesgevers aan het bekijken hoe we een digitaal alternatief kunnen voorzien. Op dat vlak is onze leercurve alvast steil de hoogte in gegaan (lacht).”
“Daarnaast zijn we ook tijd en energie aan het steken in nieuwe initiatieven. Zo zetten we mee onze schouders onder een project van de Stad Leuven om informaticamateriaal in te zamelen. Heel concreet regelen wij vrijwilligers om al die laptops, tablets en computers in orde te zetten en zorgen we voor de verdeling naar onze partnerorganisaties die werken met kansengroepen. Daarnaast zijn we ook heel actief binnen de Post Corona Movement: een beweging van vrijwilligers die online plannen smeden om de samenleving na corona een beetje mooier te maken.”
“Deze coronacrisis heeft ons zeker ook tot bepaalde inzichten gebracht. Dat gedreven mensen die de wereld willen veranderen altijd komen bovendrijven, bijvoorbeeld. Maar ook heel praktische dingen: dat digitaal overleggen en participeren een bijna perfect alternatief kan zijn. En dat telewerk prima is voor alle momenten waarop je niet moet overleggen of participeren. Als ik zie waarvoor wij vroeger allemaal op de trein sprongen, dan durf ik me daar nu toch vragen bij te stellen.”
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het jaarmagazine 2020 van Sociare.
Zelf een leuk verhaal of inspirerende case om te delen?
Daar maak je onze stafmedewerker communicatie & ledenrelaties altijd blij mee!