Sociocultureel werk in tijden van corona #2: Histories vzw

“’Oh nee, en onze beleidsplanning dan?’ Dat was letterlijk het eerste wat ik dacht toen midden maart bleek dat fysieke bijeenkomsten of vergaderingen even niet meer op het menu zouden staan. Tegen de zomer willen we onze doelstellingen herwerken, zodat we onze dienstverlening nog meer op maat van de erfgoedvrijwilliger kunnen enten. Het was de bedoeling om onze verenigingen en vrijwilligers daar zoveel mogelijk bij te betrekken. Hoe dat dan zou moeten met een scherm ertussen: ik zag het even niet."

"Maar ondertussen zitten we er middenin en vlot het allemaal beter dan we hadden verwacht. Onze vrijwilligers zijn nochtans niet allemaal even mediawijs, merken we nu. Dat is iets waar we in de toekomst zeker meer op willen inzetten.”

Ommegangen afgelast

“Je moet dat niet onderschatten: ook voor onze doelgroepen zijn dit heftige tijden. Dat zijn de mensen die al maanden in hun vrije tijd een ommegang aan het voorbereiden zijn, iets dat maar eens om de zoveel jaar plaatsvindt en nu door corona niet kan doorgaan. Lokale historische verenigingen kunnen dan weer geen voordrachten meer gaan geven. Zij zitten echt thuis te wachten tot het wel weer mag. Ze ontmoeten geen mensen meer, hun contacten drogen uit. Absoluut niet bevorderlijk voor lokaal historisch onderzoek.”

“In normale tijden geven we zelf ook veel lezingen, verspreid over heel Vlaanderen. Dat dwong ons om te experimenteren met webinars, iets waar we al lang over praten, maar dat nu door corona vroeger dan verwacht realiteit is geworden. We hebben wel de nodige tijd genomen om daarvoor verschillende tools uit te proberen, net als voor online vergaderen. Met de nodige aandacht voor veiligheid en privacy, nadat bepaalde collega’s bij deelname aan een ander webinar een minder fijne ervaring hadden.”

En de interne werking?

“Ook op vlak van personeelsbeleid waren het boeiende weken. Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om de mens achter je werknemer niet uit het oog te verliezen. Om aan te geven dat het OK is om af en toe de pedalen kwijt te zijn, zeker voor wie thuiswerk moet zien te combineren met de zorg voor kinderen. Als leidinggevende mag je niet bang zijn om je eigen kwetsbaarheid te tonen, want dat levert je zoveel op. Ook vanop afstand proberen we dus te waken over het welzijn van onze werknemers. De 3 stagiairs die van aan hun keukentafel zijn gestart bij ons, hebben dagelijks een online incheckmoment met hun stagebegeleider. En de koffiebabbels en lunchgesprekken die we nu moeten missen, proberen we onder de noemer ‘coronasocial’ te compenseren door af en toe iets sociaal te organiseren, zoals een online pictionary-spelletje.”

“Corona heeft in ons geval ook voor totaal nieuwe inzichten gezorgd. De online sollicitatiegesprekken met bovengenoemde stagiairs bijvoorbeeld zijn supervlot verlopen. Ook onze eerste digitale Raad van Bestuur was een succes. Dat is een mix van werkende mensen met een drukke agenda & vrijwilligers, dus een goed moment vinden voor die vergaderingen is niet altijd evident."

"Tenslotte vermoeden we dat deze crisis ook een impact gaat hebben op onze huisvesting. We zijn al even op zoek naar een nieuwe locatie, en dat is een beslissing die emotioneel heel beladen is, net omdat het zo’n impact heeft op de persoonlijke situatie van je mensen. Doordat onze medewerkers zich nu ruimschoots hebben bewezen op vlak van telewerk, denken we nu eerder in de richting van een kleiner kantoor op een centrale locatie, aangevuld met een royalere regeling rond thuiswerk. Zo hopen we iedereen aan boord te kunnen houden én onszelf in de markt te zetten als een aantrekkelijke werkgever.”

Copyright foto re-enactmentscène: FVHS-ICE-dossier

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het jaarmagazine 2018 van Sociare