Werken na Corona #4: Stamp Media
Corona stelde de afgelopen jaren de hele samenleving op de proef. We maken een stand van zaken op aan de hand van verhalen uit onze sector. Hoe hard heeft de pandemie gewogen bij onze leden? Hoe organiseer je je als iedereen in zijn kot moet blijven? Welke regels en afspraken heeft de coronacrisis voorgoed dooreen geschud? We vroegen het aan vijf socioculturele organisaties. Lees hieronder het verhaal van Stamp Media.
Organisatie : Stamp Media
Deelsector: jeugdwerk
Aantal werknemers: 11 werknemers
Waar: Antwerpen
StampMedia versterkt de stem van jongeren door gebruik te maken van media. De organisatie doet dat door jongeren mediawijs te maken en door media jongerenwijs te maken. Er is een redactiewerking, een persagentschap, een experimenteerplek en een preprofessionele werking. Jongeren kunnen bij StampMedia terecht om te experimenteren met tekst, fotografie, audio en video. Begeleiders ondersteunen hen tijdens dat proces op maat door middel van workshops en individuele begeleiding. In omgekeerde richting probeert StampMedia als organisatie ook ruimte te maken voor jonge stemmen in de reguliere media. Als verbindende organisatie hebben we een bijzondere aandacht voor jongeren die het minste gehoord wordt.
Ik zie niet veel goede kanten. Ik denk dat we nog jaren last gaan hebben van het isolement dat zich in de samenleving genesteld heeft.
Fried Aernouts, Algemeen coördinator
Hoe hebben jullie corona beleefd?
Fried Aernouts: “Heel die periode is pittig geweest voor ons als organisatie. Toen Covid-19 zich begon te verspreiden in Europa, gingen er regio’s en sectoren in lockdown. Toen vervolgens onze minister zei: ‘we doen het Vlaamse jeugdwerk dicht’, bracht dat verbijstering teweeg. Opeens valt de molen stil. We sloten de deuren en dachten dat die sluiting twee weken ging duren. Maar dat was natuurlijk niet het geval. Ik vond het wel een goed signaal van de minister, om die knoop voor ons door te hakken. Dat is misschien zelfs een rode draad in heel die periode geweest. Je hebt in zo’n crisis beleidsmakers nodig die dingen beslissen, nu gaat dit dicht, nu gaan we dit doen.”
“Van zodra er opnieuw dingen mogelijk waren, hebben we zoveel mogelijk gedaan. We hebben heel hard ingezet op psychisch welzijn, op nabijheid. Onze jeugdwerkers hebben een massa Whatsapp-berichten gestuurd naar de jongeren, zijn veel gaan wandelen,… Dat eerstelijnswerk zijn we doorheen de verschillende lockdowns blijven doen. Veel jongeren bleven ook schrijven, ten dele omdat er toch niets anders te doen was. Er kwamen veel stukken binnen, waar onze redactieploeg de handen mee vol had. Er is in heel de sector veel initiatief getoond. Er werd snel en goed geschakeld. Jeugdwelzijnswerkers werden erkend als essentieel beroep, en zij hebben op de pleintjes toch heel wat kunnen opvangen. Er was verder niemand die daar nog stond, maar zij wel.”
“We zijn onze workshops online beginnen organiseren, maar we werken met een cultuureducatieve methodiek. Je merkt al snel dat dat soort doe-workshops online gewoon niet werken. Het meer informatieve, dat werkte wel beter. We zijn daarnaast zelf filmpjes beginnen maken rond psychisch welzijn over andere organisaties waar ze terecht konden als het mentaal moeilijker werd en voorlichtingsfilmpjes over corona, met cartoons en animatie. Dat doen wij in principe niet, want bij ons maken jongeren de content en wij begeleiden hen daarbij, maar in dit geval voel je dat er een gebrek is aan goede communicatie op maat van jongeren. Daarnaast zijn we tijdens corona veel gevraagd voor onze expertise in verband met fake news en complottheorieën. Daar zijn we al langer mee bezig, hoe die mechanismes werken en hoe je daar met jongeren het gesprek over kan aangaan.”
Wat waren de moeilijkste momenten? En hoe staan jullie er nu voor: back to business, of nog niet helemaal?
“Het was voortdurend stoppen, opstarten, opnieuw stoppen, weer opstarten … Dat heeft er bij de collega’s toch serieus ingehakt. Ik heb daar als leidinggevende ook in moeten leren. Tijdens die eerste twee weken hing ik voortdurend aan de lijn met collega’s, in een poging om zo veel mogelijk rechtstreeks aan te sturen omdat de organische manier van werken in een team wegviel. Ik was van ’s morgens tot ’s avonds aan het bellen. Dat is iets wat ik vanaf de tweede lockdown niet meer heb gedaan. Dat was niet vol te houden. Daarom heb ik het omgedraaid: als er iets is, bel mij. Ik heb wel altijd geprobeerd om niet in de controle te schieten. Dat is wel een valkuil als je plots in zo’n andere situatie terecht komt. Bij de derde lockdown heb ik het concreet aansturen nog verder losgelaten, om het welzijn van de collega’s niet nog meer te belasten.“
“Bij een aantal andere organisaties voel je dat zij echt schade hebben geleden. Bij organisaties die met veel operationele vrijwilligers werken, is er sprake van een flinke uitstroom, zo’n 30% misschien wel. Daarnaast heeft de evolutie naar een zo groot mogelijke onafhankelijkheid van subsidies er bij een aantal organisaties stevig ingehakt. Daar vielen veel inkomsten weg. Wij hebben dat minder gevoeld omdat veel van onze activiteiten gratis zijn.”
Is de werkorganisatie bij jullie veranderd door corona? Zijn er nieuwe regelingen rond thuiswerk? Of andere evoluties?
“We zijn een relatief jonge organisatie. Stampmedia bestaat in deze vorm sinds 2008. Het is een organisatie die altijd in beweging is. Snel schakelen is ons niet vreemd. De uitdaging is om nu opnieuw ‘het normale’ te vinden. Ik zoek nog een evenwicht in het concept thuiswerk binnen de verschillende functies in een organisatie. Een eerstelijnswerker moet tussen de jongeren staan, die kan eigenlijk niet thuis werken, maar de collega tweedelijnswerker dan wel? Ik hoor van meer mensen in de sector dat ze daar nu naar zoeken.”
“Het psychisch welzijn van een deel van de collega’s verbeterde wel door opnieuw op kantoor te komen werken. Als groep ontwikkel je toch een bepaalde energie, en dat voedt mensen. Anderzijds, als je voelt dat er altijd spanning zit op je work-life balans, als je de hele tijd van hot naar her aan het hollen bent, dan is het beter dat je daar wat rust in kan bouwen.”
Waren er ook goede kanten aan de coronacrisis?
“Toch liever nooit meer. Ik zie niet veel goede kanten. Ik denk dat we nog jaren last gaan hebben van het isolement dat zich in de samenleving genesteld heeft. Wat goed werkte in de maatschappij en in partnerschappen met andere organisaties, is versterkt. We hebben samen iets meegemaakt. Maar wat niet goed liep in de samenleving of in de sector, werd ook veel scherper zichtbaar.”
“Op een bepaald moment ontstond wel een samenhorigheid tegen een gemeenschappelijke vijand. Er zijn mensen die tijdens crisissen floreren. Er zijn geweldig efficiënte vaccinatiedorpen opgezet, dat waren feesten van modernisme. Heel veel mensen hebben zichzelf herdacht en gekeken wat ze konden doen binnen de beperkingen van de lockdowns. In het jeugdwerk hebben professionele krachten bergen werk verzet, van vrijwilligerscoaches tot zorg dragen voor al die lokale afdelingen die moesten sluiten. Er is voortdurend gecommuniceerd, er zijn protocollen gemaakt en bijgesteld, er werd voortdurend overlegd. Daar hebben we toch sterk werk geleverd.”
Zelf een leuk verhaal of inspirerende case om te delen?
Daar maak je onze stafmedewerker communicatie & ledenrelaties altijd blij mee!