Werken na Corona #5: Refu Interim
Corona stelde de afgelopen jaren de hele samenleving op de proef. We maken een stand van zaken op aan de hand van verhalen uit onze sector. Hoe hard heeft de pandemie gewogen bij onze leden? Hoe organiseer je je als iedereen in zijn kot moet blijven? Welke regels en afspraken heeft de coronacrisis voorgoed dooreen geschud? We vroegen het aan vijf socioculturele organisaties. Lees hieronder het verhaal van Refu Interim.
Organisatie: Refu Interim
Deelsector: Sociaal-cultureel werk met volwassenen
Aantal werknemers: 13
Waar: gestart in Gent, maar intussen ook in 10 andere steden en gemeenten in Vlaanderen
Refu Interim is géén interimbureau. De organisatie zoekt vrijwilligerswerk voor mensen die nieuw zijn in België en is daarbij de bruggenbouwer die nieuwkomers en organisaties voorbereidt op de samenwerking. De vrijwilligers van Refu Interim vind je bij eenmalige en meerdaagse events, ze springen regelmatig bij in allerlei organisaties of ze versterken een vrijwilligersploeg permanent. De ervaring en de verhalen die uit de vrijwilligerswerking voortvloeien vormen de basis voor een aanbod rond diversiteit en inclusie. Je kan bij Refu Interim terecht voor workshops en teambuildings over een inclusieve(re) werkvloer. Refu interim werd in 2017 opgericht en is de afgelopen jaren sterk gegroeid. De werking bereikt meer dan 1000 vrijwilligers op jaarbasis. In 2021 werd Refu Interim door de Vlaamse gemeenschap erkend als socioculturele organisatie.
Corona is voor ons ook een nieuwe kans geweest. Om dingen aan te pakken die we al lang wilden doen
Farah Laporte, Algemeen coördinator
Hoe hebben jullie corona beleefd?
Farah Laporte, algemeen coördinator: “In eerste instantie was corona voor iedereen een schok. Alles lag stil. We hebben even moeten zoeken naar andere dingen om te doen. We zijn dan in Gent gaan helpen bij de verdeling van voedselbonnen en bij noodhulp aan mensen in kwetsbare situaties. Maar corona is voor ons ook een nieuwe kans geweest. Om dingen aan te pakken die we al lang wilden doen. Zo hebben we nieuwe sectoren kunnen aanspreken. We zijn ontstaan vanuit de Gentse Feesten en daarom ook sterk verweven met de cultuur- en evenementensector. Maar nu lag deze sector helemaal stil. Er was hulp nodig op andere plaatsen: in het onderwijs, bij kinderopvang, bij de rusthuizen en later ook de vaccinatiecentra. We hebben onze werking daardoor kunnen verbreden en we hebben nieuwe vrijwilligers én organisaties kunnen betrekken. We zijn daarnaast begonnen met workshops en activiteiten die helpen toe te leiden naar de arbeidsmarkt. Om mensen wat sterker te maken om zich op de arbeidsmarkt te begeven, over de ongeschreven wetten van solliciteren, maar ook over hoe mensen hun talenten kunnen ontdekken en in de verf zetten.”
Fie Velghe, coördinator vrijwilligerswerking: “We zijn tijdens corona heel sterk gegroeid, wat achteraf bekeken wel bijzonder is. Refu Interim is in 2017 in Gent ontstaan. In 2018 waren we ook in Oostende actief, daarna groeiden we verder. Vanaf 2019 volgden er nieuwe aanwervingen en we bleven groeien tijdens de pandemie. Dat is uitdagend geweest. Heel wat nieuwe collega’s zijn bij ons begonnen in die nieuwe online-wereld, met heel weinig fysieke ontmoeting onderling. Ze zijn erbij gekomen in die nieuwe context en daar hebben we ook goede dingen van opgepikt. Wat nu overblijft is een mix van hoe we de dingen deden voor corona en van alle lessons learned tijdens die twee jaren. Vorige zomer was er opnieuw veel mogelijk. De eventsector is toen zo goed als ontploft. Daar hebben we op kunnen meesurfen. We hebben er ook nieuwe partners aan overgehouden, die anders niet bij ons zouden zijn terechtgekomen.”
Wat waren de moeilijkste momenten? En hoe staan jullie er nu voor: back to business, of nog niet helemaal?
Farah: “We zijn natuurlijk het contact met de vrijwilligers wat kwijtgeraakt. We bouwen dat nu opnieuw op. Er was zo weinig fysiek contact. Online probeerden we wel iets, maar dat werkte niet zo goed. Je ontmoet mekaar niet meer, ook als team zagen we mekaar niet meer.”
Fie: “Iedereen die zich bij ons inschrijft als vrijwilliger doet dat omdat hij of zij op zoek is naar een netwerk, naar leerkansen Nederlands, naar bezig kunnen zijn. Veel mensen willen iets om handen hebben, ze willen niet de hele tijd zitten piekeren. Die mogelijkheden vielen allemaal weg, en dat is zwaar geweest voor hen. Bovendien zijn bepaalde procedures, zoals de asielprocedure, langer gaan duren door de pandemie, waardoor mensen nog langer in een onzekere situatie vastzaten en nood hadden aan verstrooiing.”
“Wij staan elke dag in contact met onze vrijwilligers via de telefoon en via Whatsapp en Messenger. Dat zijn we zoveel mogelijk blijven doen. We zijn gaan wandelen, we hebben contact proberen te houden. We hebben allemaal een grote passie voor ons werk, en die wordt gevoed en groeit door het contact met de vrijwilligers. Je voelt dat nu opnieuw groeien en bloeien. De eerste contacten, de intakes, het matchen met organisaties, een festival waar iedereen van nageniet. Dat zijn de dingen die ons energie geven. Tijdens corona was het een pak lastiger om dezelfde arbeidsvreugde te evenaren. Zodra het weer mogelijk was, hebben we opnieuw activiteiten georganiseerd. Met de vrijheid en flexibiliteit die de regels toelieten. We zijn ook nieuwe vrijwilligers blijven inschrijven, binnen de beperkingen van de geldende regels.”
Corona heeft ons verplicht om stil te staan en eens diep te ademen. Om er daarna weer vol voor te gaan.
Fie Velghe, Coördinator vrijwilligerswerking
Is de werkorganisatie bij jullie veranderd door corona? Zijn er nieuwe regelingen rond thuiswerk? Of andere evoluties?
Fie: “We hebben geen lange geschiedenis van voor corona, en we zijn het gewoon om in verschillende steden te werken. Telewerk hoort bij onze organisatie. In Gent hebben we ons hoofdbureau, in andere steden hebben we werkplekken bij andere organisaties. Van in het begin hebben we de gewoonte om al eens een dag thuis te werken om een beetje te kunnen doorwerken. Dat zijn geen grote veranderingen voor ons.”
“Door de groei die we doormaakten, kwamen er heel wat nieuwe collega’s bij. Dat was niet vanzelfsprekend. Collega’s geven aan dat ze nood hebben aan ontmoeting. Als de online vergadering gedaan is, log je uit en zit je weer alleen. Het informele gesprek ontbreekt. Bij een fysieke vergadering leer je elkaar kennen tijdens de lunch en tijdens de pauze. We zetten daar nu extra op in, bijvoorbeeld via een tweedaagse. We willen onze manier van werken en onze waarden en normen met zijn allen blijven uitdragen. Die kunnen alleen gemeenschappelijk worden als je elkaar vaak genoeg ziet en ook informeel met elkaar praat.”
“De grote uitdaging is dat we binnenkort met 15 teamleden zijn. Dan hebben we een ander soort beleid nodig. Hoe zorgen we ervoor dat iedereen gelukkig is in de job, maar dat we bijvoorbeeld ook het financiële plaatje in orde houden? Zullen we kunnen blijven werken zoals wij dat willen? We zijn allemaal doeners. Hoe groeien we zonder onze dynamiek te verliezen?”
Waren er ook goede kanten aan de coronacrisis?
Fie: “Corona heeft ons verplicht om stil te staan en eens diep te ademen. Om er daarna weer vol voor te gaan. Online vergaderen zorgt voor tijdswinst en efficiëntie, niet alleen voor intern overleg, maar ook extern. Kennismakingsgesprekken met organisaties houden we nu digitaal, vroeger trokken we daar altijd naartoe. Omdat we verspreid zitten, komen we sneller al eens online samen. Voor corona was er niemand die nog maar bedacht zou hebben dat dat online kon. Ik heb niet het gevoel dat we ‘opnieuw moeten beginnen’. Het ziet ernaar uit dat het een lekker drukke zomer wordt. Je merkt dat de collega’s en de vrijwilligers er heel veel zin in hebben!”
Zelf een leuk verhaal of inspirerende case om te delen?
Daar maak je onze stafmedewerker communicatie & ledenrelaties altijd blij mee!