Sociocultureel werk in tijden van corona #5: MetSense

"Weet je dat wij voor corona al 2 jaar bezig waren om uit te zoeken hoe we via tools als Skype onze vergaderverplaatsingen konden beperken? En dan plots is er dat virus en leer je dat er dingen bestaan zoals Microsoft Teams en Zoom, waar ik daarvoor eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord. En op enkele weken tijd verandert je hele realiteit, en zijn het allemaal videocalls die je agenda vullen."

"Het sociale aspect valt dan wel deels weg, maar je wint wel wat aan efficiëntie. Voor een bijeenkomst van onze Raad van Bestuur bijvoorbeeld vertrok ik pré-corona om 7u30 thuis met de fiets, om dan na 10 kilometer in een vergadering te belanden die altijd langer duurde dan gepland. Daarna fietste ik 10 kilometer terug en had ik geen tijd én zin om meteen dat verslag van die vergadering te schrijven. Bij de laatste digitale Raad van Bestuur zat dat 2 uur na de start van de vergadering al in iedereen zijn mailbox.”

Extra spelregels in de keuken

“In 6 van onze 10 buurtrestaurants kan je intussen terecht voor afhaalmaaltijden en ook daar proberen we zo slim mogelijk te werken, met strikt van elkaar gescheiden zones voor het uitscheppen, doorgeven en betalen van eten. In normale omstandigheden is zo’n keuken nochtans een mierennest, maar dat kunnen we ons nu echt niet permitteren."

"Het heeft ons wel wat tijd gekost om dat vlot te organiseren. Het was schipperen tussen onze medewerkers voldoende inspraak geven en het dwingend karakter van de spelregels. Op voorhand vreesden we ook dat de schrik er bij de klanten goed in zou zitten. Maar intussen bedienen we in de 4 Antwerpse buurtrestaurant toch gemiddeld 400 mensen per dag en zitten we aan 50 à 60% van onze normale capaciteit. En met die schrik valt het blijkbaar wel mee: het is mooi om te zien hoe er in de wachtrijen aan onze restaurants toch weer gesprekken tussen mensen ontstaan, wat maakt dat we zelfs in coronatijden onze doelstelling bereiken om leven te brengen in de buurten waar we actief zijn.”

De helden in de zorg ondersteunen

“Ook in de zorg dragen we in deze periode ons steentje bij. We waren al actief in 2 woonzorgcentra van Zorgbedrijf Antwerpen, en daar blijven we 7 dagen op 7 de dagelijkse maaltijden voorzien voor 200 bewoners. Ook CAW Antwerpen ondersteunen we, daar leveren we dagelijks 300 warme maaltijden voor de noodopvang van daklozen. En 12 van onze LDE’ers die we tijdelijk geen werk in de keuken of zaal konden geven, maken zich nu bijzonder nuttig in 6 verschillende woonzorgcentra, waar ze het onthaal doen. Da’s een functie waarbij communicatie enorm belangrijk is: mensen wijzen op de regels rond handhygiëne, informeren of ze de personen die voor hen staan wel toegang mogen verlenen…Dat levert onze mensen- van wie het Nederlands in veel gevallen niet de moedertaal is- heel wat extra leerkansen op.”

Op financieel vlak: 4 jaar terug in de tijd

“Maar vergis je niet: financieel gezien is dit een heel bittere pil die we als organisatie moeten slikken. Akkoord, er is wel het systeem van tijdelijke werkloosheid, dat wat lucht geeft aan de huidige realiteit. En het is goed dat er vanuit de overheid bepaalde steunmaatregelen zijn waar we aanspraak op kunnen maken, maar al bij al zijn dat kleine bedragen. Je moet weten dat wij meer dan 80% van onze inkomsten uit de uitbating van onze restaurants halen. Ik schat dat we door deze crisis een kwart van ons eigen vermogen gaan opsouperen dit jaar. Dat katapulteert ons financieel gezien terug naar een jaar of 4 geleden. Het is niet de vraag of we mensen zullen moeten laten gaan, wel hoeveel en op welke manier.”

“Ik geloof dat het nog een tijdje zal duren voor we in de horeca weer aan dezelfde volumes zullen kunnen werken als voor de coronacrisis. Dat gaat ons verplichten om nog meer out of the box te denken. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we meer afhaalmaaltijden verkopen? Misschien door ruimere openingsuren in te voeren. En wat kunnen we doen om de capaciteit van onze restaurants te vergroten, eens de mensen weer welkom zijn om op 1,5 meter afstand van elkaar te eten? Misschien wel door een tent op te zetten in de tuin en zo extra zitplaatsen te creëren."

"Wanneer het ergste coronaleed achter de rug is, ben ik er wel van overtuigd dat mensen elkaar meer dan ooit gaan willen ontmoeten. Dat is de grote kracht van lokale diensteneconomie, en wij maken dat ook toegankelijk voor wie het minder breed heeft of minder mobiel is. Ik hoop dat de overheid nu meer dan ooit inziet hoe waardevol het is wat wij te bieden hebben.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het jaarmagazine 2020 van Sociare.